Ní raibh fhios nuair a tháinig tú chugainn
nárbh fhada do sheal
linn, a chroí,
go raibh breithiúnas
tugtha ag aingle
gur ar iasacht a bhí
tú ó Dhia.
Bhí ábhar do shaoil ar
phár Pharthais,
do chinniúint breactha
roimh ré,
breith agus bás is gan
eatarthu
ach tréimhse do
bheatha in am Dé.
Ó, d’imigh tú uainne
gan coinne,
tháinig deireadh do
thuras ‘s do dhán,
aistear álainn go
tubaisteach gearrtha,
tú sciobtha ó chairde
‘s ó chlann.
Scríobh tú do scéal
inár gcroí,
é deartha go domhain
‘s go deo,
sé giorracht d’aiste a
fhágann
muid uile ag sileadh
na ndeor.
No comments:
Post a Comment