Easpa i gCaidreamh

Bhí mé i gcomhrá le cara liom, roinnt seachtainí ó shin, agus bhí mé ag insint di gur thug mé faoi deara go bhfuil uirlisí leictreacha an tí seo ag cliseadh orm, le déanaí, (citeal agus tóstaer, mar shampla), agus chuir sí i gcuimhne dom go bhfuil muid deich mbliana sa teach nua anois, agus go bhfuil sé thar am ag na huirlisí céanna, atá in úsáid chuile lá beo againn, bás a fháil.

Tá soilse ar scáthán nach bhfuil ag obair, níos mó, agus ní féidir, deirtear, 'the right part' a fháil a thuilleadh, mar sin caithfear scáthán nua a cheannach, nó gan bacadh le solas-ar-scáthán, ar chor ar bith, agus é a úsáid mar ghnáth-scáthán, mar a déarfá. B'fhéidir gurbh fhearr scáthán gan solas; ní bheadh na roic chomh soiléir, ach sin scéal eile. 

Ar aon nós, cá raibh mé? Ó sea, ábhar na blagmhíre seo...caidreamh. 

Bhí mé ag éisteacht le podchraoladh, le déanaí, clár ina raibh 'uaigneas' faoi chaibidil. Ba léir, ó na litreacha a tháinig isteach chuig an gclár, go bhfuil daoine i gcaidreamh ina saol nach bhfuil ar chor ar bith sásúil. Ní foréigean/éigniú/ionsaí a luadh leis an gcaidreamh faoina raibh siad ag scríobh, ach 'easpa' éigin, ceapaim.  

Rith sé liom, agus mé ag éisteacht leis na scéalta, go bhfuil a leithéidí de chaidreamh mar sin cosúil le huirlisí tí - níl téagar iontu, an cineál téagair atá ag teastáil le go mairfeadh caidreamh, in ainneoin chora an tsaoil. Ach, os a choinne sin, b'fhéidir nach bhfuil i gceist ach fuarú idir chairde/ghaolta/lánúin, ar chúis amháin nó ar chúis eile, agus go dtagann deireadh leis an gcaidreamh, de réir mar atá meon/dearcadh chaon duine ag athrú nó ag múnlú. 

Cibé scéal é, sé an moladh a thuig mé féin ó shíceolaí an chláir ná gur fearr i bhfad a bheadh saol duine gan droch-chaidreamh. Dar leis, is 'de réir a chéile' a ba chóir scaoileadh leis an droch-chaidreamh sin; sé sin, scaoil leis an duine as do smaointe ar dtús, ansin as do chroí, agus ansin as do shaol. 

In amanna, is dócha nach mbíonn an 'right part' le fáil níos mó, le rudaí a chur ina gceart, arís.