Spiorad na Féile

Seo chugainn arís é, am sosa ‘gus scíthe,

tráth ómóis na gcomharsan dá chéile,

cion agus cúram ag corraí i gcroíthe,

le ceiliúradh cuimhne ‘gus féile.

Tá amhráin á gcasadh faoi shíocháin, faoi ghrá,

roinneann pobal go carthanach croíúil,

bíonn cineáltas daonna ag méadú gach lá,

daoine a’ bronnadh ‘s’ag deonú go gnaíúil.

Tá áthas na bpáistí le brath ina spraoi,

a ngliondar ag borradh le dúil,

aoibhneas a n-óige ag soilsiú gach slí,

mar a dhéanann a soineantacht dúinn.

Tagann muintir abhaile, is cuairteoir chun tí,

déantar comhrá le strainséir go gaolmhar,

bíonn dea-thoil á fearadh sna fáiltí go maoth,

‘gus bíonn lámha á gcroitheadh go bríomhar.

Seo chugaibh mo bheannacht don domhan mór trí chéile,

is cuma cén creideamh, cén claon,

go maire an fhlaithiúlacht agus an fhéile,

mar a bhíonn siad an t-am seo den bhliain.