Wúhúps!

Thosaigh sé mar gháir mholta, an cineál wúhú! sin a ligeann duine uaidh, go nádúrtha, nuair a tharlaíonn rud a chuireann fonn wúhúáil air nó uirthi;

rud cosúil leis an gcéad chúl sin a chiceáil Michael Murphy, captaen fhoireann Dhún na nGall, isteach san eangach, Dé Domhnaigh seo caite;   

ach, chríochnaigh sé ina gháir dhearmaid, an cineál úps! sin a ligeann bean uaithi, go nádúrtha, nuair a mheabhraíonn sí go mba chóir di, mar Chonnachtach atá, ahem, ina suí ar tholg in éineacht le fear as Maigh Eo, go mba chóir di bheith, abair, rúinín beag diomúch faoin gcúl sin.

Sea, bhí mé idir dhá stól, a léitheoirí, ag iarraidh go n-éireodh go maith leis an dá thaobh, an dtuigeann sibh, agus cé go raibh mé díomách nuair a chaill Maigh Eo, bhí áthas an domhain orm nuair a bhuaigh Dún na nGall. 

Wúhúps?

Sea, bhí mé ar an gclaí, a léitheoirí, ach ar fhaitíos aon amhras oraibh faoi cá mbeidh mo chuid tacaíochta ag dul Dé Domhnaigh seo chugainn, beidh sí le Gaillimh, agus le Gaillimh amháin.

Mar a tharlaíonn sé, beidh mé ar eitleáin ag am na himeartha, agus diabhal mórán a fhéadaim a dhéanamh faoi sin, mar go raibh na socruithe taistil déanta agam sular chinn Gaillimh go bhfanfadh siad tamaillín eile sula dtabharfaidh siad Liam siar abhaile leo.

Beidh mé ar ais libh gan mhoill, a chairde. Idir an dá linn, níl le rá agam ach…

…Gaillimh Abú!