Éan, Dó, Trí...

Snag roimh brón, 

péire roimh só, 

trí cinn pósadh,

cheithre cinn mac óg,

cúig a bheireas airgead,

sé cinn ór,

seacht gcinn rún

nach sceifir go deo. 

An rann beag sin as an leabhar Seanfhocla Chonnacht, faoin gceannteideal Ainmhithe. 

Thóg mé an grianghraf thuas in Eanach Mheáin álainn, roinnt seachtainí ó shin. Cheap mé nach raibh ann ach an 'péire' atá le feiceáil thuas, ach bhreathnaigh mé ar an mbunchóip arís inniu, agus tá 'trí cinn' acu ann, feictear dom.

Suimiúil, arsa mé féin liom féin. Fáth mo spéise, a léitheoirí? Bhuel, tharla sé go bhfuair mé dáta a bhainise ó mo mhac an tseachtain seo, agus is cosúil, anois, go mbeidh beirt de mo chlann ag pósadh an bhliain seo chugainn - iníon agus mac.  Blianta ag fanacht le dea-scéal ó dhuine dár dtriúr, ansin socraíonn beirt acu ar an mbliain chéanna! Go sábhála Hera sinn, ach beidh an-chraic go deo romhainn an bhliain seo chugainn!

Na 'trí cinn' thuas atá freagrach as an gcraic uilig, tá mé ahem, cinnte dearfa de...bhuel, b'fhéidir go raibh baint éigin ag Aphrodite leis na dea-scéalta, freisin. Só só happy...