Malala Yousafzai

‘I am afraid’ an cheannlíne a bhí ar cheann de na hiontrálacha a scríobh Malala Yousafzai ina dialann, Diary of a Pakastani schoolgirl, dialann a bhí á scríobh aici do BBC Urdu, dialann ina raibh cur síos á dhéanamh aici ar na hathruithe a bhí ag tarlú ina ceantar dúchais, Swat: ceantar atá in iarthuaisceart na Pacastáine, agus ceantar atá, dar léi, ‘very beautiful but there is no peace.’

Ar an 3 Eanáir, bhí na línte seo a leanas mar chuid d’iontráil uaithi,

‘On my way from school to home I heard a man saying 'I will kill you'. I hastened my pace…to my utter relief he was talking on his mobile and must have been threatening someone else over the phone.’

Ach, in ainneoin sin, labhair sí amach i gcoinne na n-athruithe, agus sheas sí an fód go cróga, mar go chreid sí ina ‘passion for education — she wanted to become a doctor, she said — and became a symbol of defiance against Taliban subjugation.’

Dar leis an alt as ar tháinig an ráiteas thuas, alt a bhí sa New York Times inné,  ‘masked Taliban gunmen answered Ms. Yousafzai’s courage with bullets, singling out the 14-year-old on a bus filled with terrified schoolchildren, then shooting her in the head and neck.’

Tá Malala Yousafzai go dona tinn san ospidéal fós. Ar maidin, sé mo ghuí ná go dtaga sí chuici féin go luath; agus go bhfaighe sise, agus chuile fhear, bhean agus pháiste ar fud an domhain, an comhionannas a ba chóir a bheith acu, is cuma cén tír ina bhfuil cónaí orthu, is cuma cén rialtas atá i gceannas orthu, is cuma cén lucht míleata a dhéanann iarracht iad a cheansú.

Is féidir leis an urchar gunna bheith marfach agus gontach, ach ná ligtear dó cearta an duine a chur ina thost.

Go raibh tú ar ais ar do sheanléim go luath, a Mhalala chróga.