An Mámh Cinn

Nuair a luaigh mé le cara liom, aréir, go raibh seans maith ann go dtoghfaí Donald Trump ina uachtarán ar Mheiricéa, bhí 'Dia idir sinn agus an drochrud' ar shála a ráitis 'An bhfuil tú iomlán craiceáilte, a chailín!' Ar ndóigh, b'fhéidir go bhfuilim craiceáilte, ach, ar chloisteáil dom faoi na torthaí ar maidin, an t-aon mhearbhall a bhí orm ná go raibh an oiread sin ionaidh ar dhaoine eile faoin toradh. 

B'fhacthas domsa go raibh dóiteacht agus crá croí ar chosmhuintir na tíre, le fada. Cén fáth nár thug an 'establishment' é sin faoi deara, meas tú? Thug an t-uachtarán tofa é faoi deara, go deimhin, agus fuair sé lucht éisteachta dílis dá bharr sin; 'outsider -v- insider' a chonaic mé scríofa áit éigin, agus chuile sheans gurb í an bharúil sin a bhí ag tromlach na vótálaithe nuair a chaith siad a gcuid vótaí inné.  

Meas tú nach é an rud ceanann céanna a tharla le Breatimeacht níos luaithe i mbliana? Le linn na dtoghchán, sa mBreatain agus sna Stát Aontaithe, ní raibh na polaiteoirí uilig, ná go leor daoine sna meáin chlóite agus teilifíse, shílfeá, ach ag éisteacht lena dtuairimí agus lena smaointe féin. Ní fheileann sé sin don té atá ar an ngannchuid. Mar is léir, tá guth an vóta láidir agus tréan, bíodh sé ceart nó mícheart. 

Níl a fhios ag aon duine againn céard atá i ndán dúinn de thoradh na nithe atá ag titim amach in earnáil na polaitíochta i láthair na huaire. Ach, tá a fhios agam an méid seo, níl a dhath le déanamh ach deis a thabhairt don té a thapaigh a dheis an deis sin a thapú, más féidir. 

Beidh le feiceáil.