Ceart agus Cearta

Blianta ó shin, agus mise ag fás aníos i gCeantar na nOileán, bhí umar uisce ar chúl an tí againn, sa mbaile. Bhí sé déanta as coincréit, nó ábhar éigin mar í, agus ní raibh clúdach air, ar dtús, más buan mo chuimhne, go dtí gur thit cat isteach ann, agus cuireadh clúdach coincréite air ansin, ar fhaitíos na bhfaitíos go leanfadh aon pháiste againn an cat, is dócha...bhí sé domhain, mar umar uisce, an dtuigeann sibh, agus bhí muide beag, 

Bhíodh an tank, mar a thugamar air, lán le huisce sa gheimhreadh, ó tharla neart báistí ann len é a líonadh, ach is minic, sa samhradh, nach mbáfaí luch ann, ná bac le cat ná le páiste, mar nach mbeadh braon báistí ag titim ón spéir agus, dá bhrí sin, ní bhíodh mórán uisce ar fáil le sconnaí an tí a líonadh, ná le folcadán a líonadh, ná le leithreas a shruthlú, go minic. 

Mar gheall air sin, is dóigh liom, bhí mé cúramach le huisce ar feadh mo shaoil, sé sin le rá, níor chuir mé uisce amú, agus bhí mé iontach buíoch, mar atáim fós, go raibh agus go bhfuil uisce le fáil agam, go fial flúirseach; bíodh sé ina gheimhreadh nó ina shamhradh, bíodh báisteach ann nó ná bíodh. 

Le scéal fada a dhéanamh níos faide, a léitheoirí, tá a fhios agam nach mise an t-aon duine amháin atá tinn tuirseach den chraic seo uilig...an 'craic' i 'craiceáilte' atá i gceist agam, seachas aon rud a bhaineann le spraoi, an dtuigeann sibh...ach, mar sin féin, tá mo phota amhrais ag cur thar maoil, na laethanta seo. 

Tá lucht na polaitíochta, ar chuile thaobh den scéal, feictear dom, agus táim den bharúil go bhfuil dearmad déanta acu ar 'ceart' agus ar 'cearta'...sé sin le rá, tá siad uilig den bharúil go bhfuil siad féin ceart, beag beann ar chearta aon duine eile. Ní dóigh liom féin go bhfuil sé sin ceart. 

Bíodh meas againn ar a chéile, agus bíodh meas againn ar uisce. Gan iad, ní féidir maireachtáil i gceart.