Marmite agus An Toghchán

Tá a fhios agam, go maith, go bhfuil chuile sheans ann go bhfuil mearbhall oraibh, a léitheoirí. 

Tá sibh, b'fhéidir, tinn tuirseach ag éisteacht leis na tráchtairí ar na meáin éagsúla (go háirithe na tráchtairí ar Twitter agus ar Facebook, áiteanna a mbíonn an fhírinne lom le léamh, i gcónaí); nó, b'fhéidir, go bhfuil sibh curtha soir ag éisteacht leis na meisceoirí saineolaithe sna pubanna, nó le saoi-an-tí sa bhaile?

Cibé scéal é, bhí mé as baile, mé féin, mo chluas leis an raidió, mo shúil ar an bhfón/teilifís, chuile sheans a fuair mé, le go bhfeicfinn cén chaoi a raibh na scéalta ag titim sa mhullach ar a chéile, ó thaobh an toghcháin de, in Éirinn. Sular caitheadh vóta ar chor ar bith, bhí sé ina réabadh. 

Ansin, tharla sé seo. 

Idir an dá linn, an réabadh agus an toradh, chuala mé duine éigin, áit éigin, ag labhairt faoi Marmite. Ar chlár éigin, ar an raidió, ceapaim. Agus, choinnigh mé i mo chloigeann é. Ná fiafraigh díom cén fáth, ach d'fhan sé ansin, ag spochadh as mo mheabhair, chuile uair a chuala mé trácht ar thoghchán, nó ar pholaiteoirí, nó ar pháirtithe. 

Bhí sé dhá oiread níos measa, mar spochadh, nuair a thosaigh na polaiteoirí agus na tráchtairí ag spochadh as a chéile, théis an toghcháin. 

Comhrialtas?! Le cén páirtí?! Seans ar bith! Seans ar bith?

Marmite! Marmite! Marmite!

An rud faoi Marmite (nó an rud a chuala mise ráite faoi, go minic, bíodh sé fíor nó bíodh) deirtear go bhfuil daoine ann atá craiceáilte ina dhiaidh, ach go bhfuil daoine eile ann nach ligfeadh i bhfoisceacht urchair mhéaróige den teach é, ar ór ná ar airgead. 

Cuirtear cos i dtaca. Tá sé deacair bogadh, nuair atá cos i dtaca. 

An rud a ritheann liom féin faoi Marmite ná go gcaithfear glacadh leis go bhfuil daoine ann nach bhfuil anois, agus nach mbeidh go brách, seans, ar aon tuairim faoi, agus sin sin. 

Ach, mar sin féin, má tá go leor daoine ag teacht chun tí, bíodh an dtaitníonn sé leat nó nach dtaitníonn, is fearr glacadh leis go bhfuil daoine ann atá ag iarraidh Marmite - is fearr duit a bheith ciallmhar, agus é a cheannach. 

Nach fearr as a bheas tú an Marmite a bheith os do chomhair, ar an mbord (ní i bhfolach áit éigin), áit a mbeidh tú in ann é a fheiceáil go soiléir? Ar an gcaoi sin, théis tamaill, beag beann ar do bharúil féin, b'fhéidir go mbainfeá féin triail as. M'anam, théis tamaillín, ní bheadh a fhios agat, b'fhéidir go mbainfeá tairbhe as!

Agus, théis tamaill, má thugann tú faoi deara go bhfuil daoine ag rá go bhfuil blas aisteach air, go bhfuil sé imithe i léig, abair, nach féidir leat é a chaitheamh amach, agus triail a bhaint as ceann eile? 

Is féidir breith a thabhairt nuair a bheas an triail thart, théis na cúirte cuairte.